Ο δεύτερος σημαντικός λόγος

Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι το επικοινωνιακό και πολιτικό αντιστάθμισμα στην άνευ όρων παράδοση της στην Τρόικα, στην υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 100 χρόνια, στα δύο δικά της μνημόνια, στη δική της φοροκαταιγιδα, στη συνεχιζόμενη ύφεση , είναι η εφαρμογή της δικής της , αριστερής, ατζέντας σε θέματα εκτός οικονομίας. 

 

Η προσπάθεια όμως αυτή συμπίπτει  με την ανάδειξη  ιδεοληπτικών  θέσεων που έρχονται σε αντιπαράθεση με ιστορικα ανθεκτικές παραδοχές και παραδοσιακά ιδεολογικά σχήματα του Ελληνικού λαού γύρω από την... Παιδεία ,το Έθνος, τη Θρησκεία, τα σύμβολα. 

Ίσως και να πιστεύει ότι το Γενάρη του 2015 ψηφίστηκε από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος για να εφαρμόσει ανάλογες  προγραμματικές θέσεις, τις οποίες πρέσβευε όταν το ποσοστό της στην ελληνική κοινωνία δεν ξεπερνούσε το οριακό 3% και όταν  τα σχετικά φυλλάδια που διακινούσαν οι συνιστώσες της προκαλούσαν από σαρκασμό έως θυμηδία.

Και αυτό φυσικά αποτελεί μια τραγικά λάθος εκτίμηση της, εκτός αν συμβαίνει για να περισώσει το στενό πυρήνα που εμφανίζει φυγόκεντρες τάσεις.

Ουδείς μπορεί να πιστέψει ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του παραδοσιακού Ελληνικού Κόσμου περνάει μέσα από τα θεωρητικά ιδεολογήματα των Σαλόν Κομμουνίστ..

Αλλότριοι υπήρξαν οι λόγοι επιλογής των απίθανων κυβερνώντων από τους Έλληνες πολίτες και αυτοί συνδέονταν με την κόπωση των μνημονίων, την αδικαιολόγητη μακροημέρευση της κρίσης  και την απότομη δημοσιονομική προσαρμογή που χτύπησε τα μεσαία και χαμηλά στρώματα.

Ναι, οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ Ταλιμπάν, όμως τη θρησκευτική τους συνείδηση την είχαν πάντα ψηλά. 

Ομοίως , δεν υπήρξαν ποτέ (στη συντριπτική πλειοψηφία τους) εθνικιστές, επιζητούσαν όμως την εθνική τους διάκριση. 

Οι Έλληνες αθλούνταν στην αριστεία και την θαύμαζαν όπως και την αναγνώριση που έρχεται μαζί της. 

Είναι περήφανοι για τις διακρίσεις τους, δεν ντρέπονται γι αυτές. 

Ενισχύουν τον πιο αδύναμο συμπολίτη αλλά δεν καθηλώνουν και τον αξιότερο στο όνομα ενός αναίτιου, αντικοινωνικού και δήθεν προοδευτικού εξισωτισμού προς τα κάτω.

Οι Έλληνες , ακολουθώντας την Αριστοτελική προτροπή, ποτέ δεν χειρίστηκαν άνισα πράγματα με ίσο τρόπο.

Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά οι Έλληνες του "Αιέν Αριστεύειν" ούτε λησμόνησαν τα ,τυπου DNA, χαρακτηριστικά τους. 

Η παροδική κατήφεια και τα αμβλυμένα  αντανακλαστικά που εμφανίζονται εσχάτως στην ελληνική κοινωνία δεν είναι ικανή συνθήκη,  ώστε να παραδοθούν στη λήθη της ιστορίας γενετικά συστατικά του Έθνους, κάτι που ασμένως θα υποδεχόταν μέρος του μηδενιστικού κυβερνητικού εσμού. 

 Μπορεί η Κυβέρνηση να βλέπει την έπαρση της σημαίας ως φολκλορικό θέαμα.

Δεν ισχύει το ίδιο για το μέσο Έλληνα.

 Ο οργανισμός θα αντιδράσει.

Και μιας και η Κυβέρνηση απέτυχε στη διαχείριση της κρίσης, όλα τα ανωτέρω θα είναι ο δεύτερος σημαντικός λόγος της ήττας της, οψέποτε..

Στέλιος Βαλιάνος,

Περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας,

Δικηγόρος