Δήλωση της Κατερίνας Ιγγλέζη σχετικά με το αποτέλεσμα της δίκης 21 κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής

Με τη φράση της προέδρου του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης  «Είναι λυπηρό να  διχάζεται μια τοπική κοινωνία και  να οδηγείται στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο της . Το δικαστήριο εκφράζοντας το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας κηρύσσει ομόφωνα τους κατηγορούμενους αθώους » έκλεισε η χθεσινή δίκη των 21 κατηγορουμένων για την υπόθεση της...

υποτιθέμενης απόπειρας εμπρησμού του Δημαρχείου στην Ιερισσό στις 30 Μαρτίου 2012.

Μια δίκη σταθμός  στις δίκες του κινήματος που προηγήθηκαν, διότι πρώτον υπογράμμισε το γεγονός ότι η ελληνική δικαιοσύνη στέκεται στο ανάστημα της ως οφείλει στους πολίτες  αυτού του  κράτους ,το κυριότερο όμως είναι ότι αποκάλυψε  την σκευωρία  που στήθηκε από την  πρώην Δημοτική Αρχή  με ενορχηστρωτή τον τέως δήμαρχο Χρήστο Πάχτα  εις βάρος κατοίκων της περιοχής .

Ο οποίος μέσω  χαλκευμένων καταθέσεων, όπου  κυριολεκτικά μοιράστηκαν στους υποτιθέμενους μάρτυρες αφήνοντας χώρο μόνο για την υπογραφή τους,  ενοχοποίησε  21 κατοίκους της περιοχής  με βαρύτατες κατηγορίες ( 7 κακουργήματα) στοχεύοντας  ουσιαστικά στην φίμωση -τρομοκράτηση μιας ολόκληρης  τοπικής κοινωνίας που αντιδρούσε στα τραγικά που συνέβαιναν τότε  στον τόπο.

Μιας κοινωνίας που αντιδρούσε στο ξεπούλημα του τόπου της στους Καναδούς χρυσοθήρες, στους οποίους ο Χ. Πάχτας απλόχερα και γενναιόδωρα «χάρισε» μερικές χιλιάδες στρέμματα παρθένου δάσους, ένα χωριό και τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις των μεταλλείων έναντι του ποσού των 11,000,000  ευρώ.

Επίσης μέσω της συγκεκριμένης δικαστικής διαδικασίας έγινε σαφές στο ευρύτερο κοινό τί σημαίνει ο όρος «βιομηχανία διώξεων» και πως μια πολυεθνική εξαγοράζει  συνειδήσεις ανθρώπων  ,τους οποίους χρησιμοποιεί, ενώ επιχειρεί να φιμώσει, και να τρομοκρατήσει όλους όσους διαφωνούν και αντιστέκονται στα σχέδια της για την μη αναστρέψιμη καταστροφή του τόπου τους.

Εύχομαι η θετική έκβαση αυτής της δίκης να είναι η αρχή για την δικαίωση του κινήματος αλλά και μάθημα στα υποχείρια της εταιρίας .

Κλείνοντας θέλω να τονίσω τη σημασία του γεγονότος ότι οι μάρτυρες κατηγορίας στην εν λόγω δίκη ήταν εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι στην πλειοψηφία τους. Είχαν θεσμικό ρόλο και αυξημένο καθήκον να είναι έντιμοι απέναντι στους συμπολίτες τους.

Και δεν ήταν έντιμοι.

Ο εξευτελισμός που υπέστησαν από την αποκάλυψη της σκευωρίας από το δικαστήριο μπροστά στα μάτια των συντοπιτών τους ίσως ήταν η αρχή της απόδοσης δικαιοσύνης αφού υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να ασκηθεί ποινική δίωξη για ψευδορκία.

Κατερίνα Ιγγλέζη

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Ν.Χαλκιδικής