Ο Γ. Βαγιωνάς για τον αναπτυξιακό νόμο

Η κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε πρόσφατα στην Βουλή ένα -μόνο κατ᾽ όνομα- αναπτυξιακό νομοσχέδιο, το οποίο κάθε άλλο παρά δημιουργεί συνθήκες αναπτυξιακής τροχιάς για την χώρα και ακόμα ειδικότερα για την Χαλκιδική. Κατά την παρέμβασή μου στη Βουλή, κατέστησα σαφές ότι αν η κυβέρνηση και συνολικότερα το πολιτικό σύστημα δεν αφήσει κατά μέρος τις εκτός πραγματικότητας αναπτυξιακές προβλέψεις και δεν συμφωνήσει σε συγκεκριμένους αναπτυξιακούς πυλώνες για την οικονομία μας, τίποτα δεν θα προχωρήσει προς τα μπροστά.

Για τον ΤΟΥΡΙΣΜΟ:

Το νομοσχέδιο δεν συμπεριλαμβάνει μία σημαίνουσα κατηγορία του τουριστικού κλάδου του Νομού μας, που είναι οι μικροί επαγγελματίες του τουρισμού, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που στην Χαλκιδική αγγίζουν τις 2.800 επιχειρήσεις με 34.000 δωμάτια και 64.000 κρεβάτια. Επιπλέον, θέτει περιοριστικούς όρους που συνιστούν βαθύτατο πλήγμα για αυτήν την κατηγορία επαγγελματιών, ζητώντας την πρόσληψη ενός μισθωτού υπαλλήλου για ένα εξάμηνο. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν ότι μιλάμε για οικογενειακές επιχειρήσεις κατά 99%, από τις οποίες αφαιρείται κάθε δικαίωμα για την πρόσληψη οικογενειακού προσώπου.

Για τις ΕΞΑΓΩΓΕΣ: Είναι γνωστό ότι η Χαλκιδική παράγει περίπου 200.000 τόνους ελιές το χρόνο και απο 1 ευρώ, αυτό μεταφράζεται σε εισόδημα περί τα 200 εκατομμύρια. Για να δώσουμε όμως, μεγαλύτερη αξία στην ελιά, θα πρέπει να γίνει και η κατάλληλη τυποποίηση.

Πριν απο 10 χρόνια είχαμε περίπου 10 τυποποιητήρια επεξεργασίας ελιάς, ενώ σήμερα ξεπερνούν τα 100. Ως γνωστόν επιβάλλεται στους ανθρώπους αυτούς να κάνουν βιολογικούς καθαρισμούς, και σωστά συμβαίνει αυτό. Αυτό που τόνισα προς τους
Βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι ότι δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται κάθε ένα τυποποιητήριο να κάνει από ένα βιολογικό καθαρισμό που κοστίζει περί τις 250.000 με 300.000 ευρώ. Ζήτησα την χορήγηση κινήτρων για την δημιουργία ομάδων 15-20 τυποποιητηρίων, ούτως ώστε όλα μαζί να κάνουν έναν σωστό βιολογικό καθαρισμό, με χαμηλότερο κόστος. Ένα νομοσχέδιο που θέλει να θεωρείται αναπτυξιακό, οφείλει να περιλαμβάνει ειδικές μέριμνες για τους ανθρώπους που εργάζονται σε κρίσιμους τομείς, όπως του τουρισμού, του αγροτοδιατροφικού τομέα και εν γένει των εξαγωγών.

Για τη ΝΑΥΤΙΛΙΑ: Με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση στην Βουλή για το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, επανέφερα την πρότασή μου για κάτι που έχω πολλαπλώς προτείνει διαχρονικά. Το ελληνικό κράτος να καλέσει τους εφοπλιστές να βάλουν σε όλα τα καράβια τους ελληνική
σημαία, ζητώντας τους να πληρώνουν ο,τι πληρώνουν με τις ξένες σημαίες που αυτήν την στιγμή φέρουν, ως μόνος τρόπος, προκειμένου το κράτος να προσδοκά μελλοντικά σε κάποια έστω εισοδήματα.

Για την ΟΙΚΟΔΟΜΗ: Μία πρόταση είναι να δοθούν κίνητρα στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ώστε οι ιδιώτες επενδυτές που το επιθυμούν, να εναποθέσουν κονδύλια για την αναπαλαίωση και την ανάδειξη των διατηρητέων κτιρίων ανά την επικράτεια. Ένα τέτοιο κίνητρο θα ήταν η απαλλαγή από την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ για μία 20ετία ή ακόμα και απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος που προκύπτει από την ενοικίαση των ακινήτων αυτών. Αυτή είναι μία διαδικασία που θα μπορούσε να δημιουργήσει αυτομάτως μερικές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας περί της οικοδομής -που είναι έτοιμη να καταρρεύσει στην χώρα- για ένα ή δύο χρόνια, όσο διαρκεί κάθε φορά η διαδικασία ανοικοδόμησης. Για τα ακίνητα του δημοσίου, ο Γιώργος Βαγιωνάς το έχει δηλώσει- και το δηλώνει ξανά σήμερα: διαφωνεί με την υπαγωγή τους στο Ταμείο Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας.

Πρέπει να προηγηθεί η χρησιμοποίηση όλων των ακινήτων του δημοσίου  από δημόσιες υπηρεσίες που πληρώνουν ενοίκιο, ώστε μέσα σε δύο χρόνια  το ελληνικό δημόσιο αν είναι δυνατόν, να έχει μηδενικά ενοίκια.

Συμπέρασμα: Ο νέος αναπτυξιακός νόμος δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές ευκαιρίες και δυνατότητες που υπάρχουν για να επανεκκινηθεί ξανά το ταχύτερο δυνατόν η ανάπτυξη της οικονομίας.

Είναι δυστυχώς ακόμα μία χαμένη ευκαιρία να μπορέσουμε από κοινού όλες οι συνειδητά υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου να συνεννοηθούμε και να βρούμε κοινές συνισταμένες για θεμελιώδη ζητήματα: Τι ανάπτυξη θέλουμε σε αυτόν τον τόπο, πώς να την πετύχουμε, σε ποιον ορίζοντα και με ποιες προδιαγραφές.