Μουσικές, γεγονότα και μνήμες ζωντανεύουν το πνεύμα του τόπου
Του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη[*]
Η πρόσφατη συναυλία του Λουδοβίκου των Ανωγείων και των συνεργατών του ήταν ασφαλώς ανάμεσα στις πιο ποιοτικές εκδηλώσεις του φετινού καλοκαιριού στη Χαλκιδική. Παρουσίαζε ενδιαφέρον όχι μόνο μουσικό, αλλά και σημειολογικό!
Οι ερωτικοί ψίθυροι των τραγουδιών έφταναν στους ακροατές απαλοί σαν χάδι. Η αίσθηση αυτή ενισχύονταν...
από ένα διακριτικό φωτισμό, στις αποχρώσεις του μπλε, και το θρόισμα των δέντρων που προκαλούσε ένας ήπιος και φιλικός αέρας. Δυο μεγάλοι κλώνοι δέντρων, από αυτά που ως μνημεία της Φύσης στολίζουν το τοπίο της Παναγίας Πολυγύρου, έγερναν πάνω από το πάλκο και έστεφαν τους μουσικούς «εις ανταπόδοσιν» της προσφοράς τους στον τόπο και στους ανθρώπους του!
Ιδιαίτερα τα τραγούδια σε στίχους του Κρητικού ποιητή Βιτζέντζου Κορνάρου (1553 – 1614), ανακαλούσαν στους παλαιότερους μνήμες από ένα παρελθόν έξι δεκαετιών! Τον ίδιο τόπο επισκεπτόταν συχνά στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο επίσης Κρητικός και προικισμένος μουσικός μας Νίκος Μαμαγκάκης. Εμπνέονταν από το ιστορικό μνημείο - αρχέτυπο του ναού της Παναγίας και από τον υποβλητικό περιβάλλοντα χώρο του. Δεν είχαν αρχίσει, βλέπετε, οι «εξωραϊστικές» επεμβάσεις που αλλοίωσαν την τυπολογία και την μορφολογία του μνημείου, ούτε φυσικά ίσχυε η σημερινή απαγόρευση τέλεσης των γαμήλιων τελετών και άλλων μυστηρίων σε αυτό. Τα εξωκλήσια της Μητρόπολης Κασσανδρείας ήταν ακόμη ανοιχτά και συνδεδεμένα με την παράδοση και το πνεύμα του τόπου!
Ο Μαμαγκάκης (Ρέθυμνο 1929 − Αθήνα 2013) έμενε εκείνη την περίοδο σε σπίτι της συνοικίας «Λιβάδι», στην περιοχή όπου κατασκευάστηκε αργότερα το σημερινό Διοικητήριο της Χαλκιδικής. Ήταν κοντά στο σπίτι της γιαγιάς μου Κυριακούς Βερροιώτη. Ετοιμαζόταν να φύγει ή ερχόταν από τον Μόναχο όπου ολοκλήρωσε τις μουσικές σπουδές του, δεν θυμάμαι... Προετοίμαζε τη σύνθεση για τον «Ερωτόκριτο» σε στίχους του Βιτζέντζου Κορνάρου. Αρετούσα ήταν τότε γι’ αυτόν μια μαθήτρια του Γυμνασίου Πολυγύρου, δυο τάξεις πιο πάνω από μένα. Όλγα θυμάμαι την έλεγαν… Ο γάμος τους στον Πολύγυρο, λίγο αργότερα, απετέλεσε ένα …«ιστορικό» γεγονός!
Δεν πέρασε και πολύς καιρός όταν ο αδελφός της και συμμαθητής του αείμνηστου αδελφού μου Νίκου μου χάρισε ένα δίσκο βινυλίου της «LYRA» με τον «Ερωτόκριτο». Ήταν του γαμπρού του, του Νίκου Μαμαγκάκη. Βασικοί συντελεστές του δίσκου ήταν οι αγαπημένοι ηθοποιοί εκείνης της εποχής Μάνος Κατράκης (ποιητής) και Βέρα Ζαβιτζιάνου (Αρετούσα). Τον κρατάω ευλαβικά για να ζωντανεύει τις μνήμες μου!
[*] Ο Γ. Κ. Αικατερινάρης είναι αρχιτέκτων, π. πρόεδρος του ΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας
.jpg)
